Σκίπης, Σωτήρης

Ποιητής (1881 - 1952). Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Λάρισα. Το 1897 ήρθε στην Αθήνα, όπου σε ηλικία 20 ετών κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή. Το 1904 διεύθυνε μαζί με τον Αρ. Καμπάνη το περιοδικό Ακρίτας. Ο Σ. διατέλεσε γενικός γραμματέας της Σχολής Καλών Τεχνών και το 1922 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Ως ποιητής, επηρεάστηκε από την ποίηση του Ζαν Μορέα και αρχικά ήταν οπαδός του νεοκλασικισμού με ρομαντικές αποκλίσεις. Αργότερα, κάτω από την επίδραση του γαλλικού συμβολισμού, έγραψε αρκετά ποιήματα, στα περισσότερα από τα οποία κυριαρχεί το στοιχείο της νοσταλγίας και της ελληνολατρείας. Ακαδημαϊκός έγινε το 1945. Ο Σ. ήταν πολυγραφότατος ποιητής. Τα κυριότερα έργα του Σ. τιτλοφορούνται Τραγούδι της ορφανής (1900) Σερενάτα των λουλουδιών (1901), Silenti Disolutio (1903) Ο γύρος των ωρών (1905) Η μεγάλη ώρα (1908) Κάλβεια μέτρα (1909) Juvenilia (1909), Ο απέθαντος (1909), Τρόπαια στην τρικυμία (1910), Οι τσιγγανόθεοι (1910), Δίχως φτερά (1919), Απολλώνειον Άσμα (1919), Αιολική άρπα (1922), Επίλογοι (1922), Προσφυγικοί καημοί (1924), Προτού v’αράξουμε (1924), Γαλάζια μεσημέρια (1927) Λουλούδια της μοναξιάς (1927), Ανθεστήρια (1928), Κολχίδες (1931), Λιμάνια και σταθμοί (1936), Μέσ’ απ’ τα τείχη (1945), Λυρικό ημερολόγιο (1948), Προμηθέας (1948) και Κασταλία κρήνης (επιλογή ποιημάτων του 1900 - 1950). Έγραψε επίσης διάφορα θεατρικά έργα και φιλοτέχνησε μεταφράσεις των Ησίοδου, Μωρέας, Ομάρ Καγιάμ, Κητς κ.ά. Ο πολυγραφότατος ποιητής Σωτήρης Σκίπης (φωτ. από την έκδ. «100 + 1 χρόνια Ελλάδα»).